دارای 40 امتیاز و 0 نظر | بخش تاریخ | persian88empire.blogspot.dk |
جشن نوروز این رسم پسندیده و پاک هزاران سال است که ازنسلهای پیشین به آیندگان منتقل و زنده نگاه داشته شده است.شاهنامه سر آغاز نوروز را به جمشید پادشاه پیشدادی نسبت میدهد. بنا به افسانه‌های کهن، جمشید در ۷۰۰۰ سال پیش دستور به برگزاری جشنهای نوروز داد که طی آن مردم از تمام طبقات و در چهار گوشهٔ امپرتوری او همه ساله نوروز را درنخستین روز بهار با شکوه هر چه تمامتر جشن میگرفتند.در اوستا نیز با قدمت ۳۷۰۰ ساله اش به تکرار و تقدیس نوروز در حد یک وظیفه سفارش شده است. برگزاری جشنهای نوروزی در زمان ساسانیان به اوج خود رسید اما با حمله تازیان همه چیز دست خوش حملات بیابان گردان شد.هدف اعراب که به دستور عمر بن خطاب و فرماندهی سعد بن وقاص به ایران هجوم آورده بودند در ابتدا غارت گنج‌های مدائن بود اما وقتی که گنج‌ها را نه چندان دشوار به دست آوردند، حرص طمع آنها را برای غارت گنج‌های بیشتر به پیشروی وا داشت. بعد از سقوط مدائن علی ابن ابی طالب شخصن و با عدالت هر چه تمامتر فرش مدائن را بین لشگریان اسلام تقسیم کرد به طوری که هر کس شجات بیشتری در کشتار و تار و مار کردن دشمن (ایرانیان) از خود نشان داده بود تکه بزرگتری از فرش را پاداش میگرفت.ایرانیان که آن کشتار و غارت و وحشیگری اعراب را حتی تصور نمیکردند، تصمیم به مقاومت گرفتند. بدینسان تصرف ایران روستا به روستا ۳۰۰ سال طول کشید. اعراب که بیشتر به تصاحب غنائم علاقه داشتند تا به صدور اسلام، در ابتدا به ساکنان سرزمین اشغالی اجازه دادند تا با پرداخت مالیاتهای سنگین (جزیه) آیین خود را نگاه داشته و جشنهای سالانه از جمله نوروز و مهرگان را برگزار کنند. اما خلفای اموی خیلی زود به اهمیت نوروز برای ایرانیان پی برده و آنرا ممنوع کردند، به طوری که مردم برای باز پس گرفتن اجازه برگزاری نوروز مجبور به دادن هدایای زیادی به خلفا شدند.شاید مبالغه آمیز نباشد اگر این سر آغاز ورود رشوه (که تا آنزمان بر خلاف کردار نیک بود) در فرهنگ ایرانی بوده باشد.ایرانیان همیشه به نوروز، این منبع امید و مایه روشنی روان عشق ورزیده اند. در دورانی که بنی امیه این غاصبان غارتگر سرزمینهای دیگران، با بربریتی تام و تمام سعی در نابودی و تنزل فرهنگ دیگر اقوام و رسوم و آداب دیرین آنان داشتند، این ایرانیان بودند که ممنوعیت برگزاری نوروز را به هیچ گرفتند. ایرانیان نوروز را با پول خریدند
جشن نوروز این رسم پسندیده و پاک هزاران سال است که ازنسلهای پیشین به آیندگان منتقل و زنده نگاه داشته شده است.شاهنامه سر آغاز نوروز را به جمشید پادشاه پیشدادی نسبت میدهد. بنا به افسانه‌های کهن، جمشید در ۷۰۰۰ سال پیش دستور به برگزاری جشنهای نوروز داد که طی آن مردم از تمام طبقات و در چهار گوشهٔ امپرتوری او همه ساله نوروز را درنخستین روز بهار با شکوه هر چه تمامتر جشن میگرفتند.در اوستا نیز با قدمت ۳۷۰۰ ساله اش به تکرار و تقدیس نوروز در حد یک وظیفه سفارش شده است. برگزاری جشنهای نوروزی در زمان ساسانیان به اوج خود رسید اما با حمله تازیان همه چیز دست خوش حملات بیابان گردان شد.هدف اعراب که به دستور عمر بن خطاب و فرماندهی سعد بن وقاص به ایران هجوم آورده بودند در ابتدا غارت گنج‌های مدائن بود اما وقتی که گنج‌ها را نه چندان دشوار به دست آوردند، حرص طمع آنها را برای غارت گنج‌های بیشتر به پیشروی وا داشت. بعد از سقوط مدائن علی ابن ابی طالب شخصن و با عدالت هر چه تمامتر فرش مدائن را بین لشگریان اسلام تقسیم کرد به طوری که هر کس شجات بیشتری در کشتار و تار و مار کردن دشمن (ایرانیان) از خود نشان داده بود تکه بزرگتری از فرش را پاداش میگرفت.ایرانیان که آن کشتار و غارت و وحشیگری اعراب را حتی تصور نمیکردند، تصمیم به مقاومت گرفتند. بدینسان تصرف ایران روستا به روستا ۳۰۰ سال طول کشید. اعراب که بیشتر به تصاحب غنائم علاقه داشتند تا به صدور اسلام، در ابتدا به ساکنان سرزمین اشغالی اجازه دادند تا با پرداخت مالیاتهای سنگین (جزیه) آیین خود را نگاه داشته و جشنهای سالانه از جمله نوروز و مهرگان را برگزار کنند. اما خلفای اموی خیلی زود به اهمیت نوروز برای ایرانیان پی برده و آنرا ممنوع کردند، به طوری که مردم برای باز پس گرفتن اجازه برگزاری نوروز مجبور به دادن هدایای زیادی به خلفا شدند.شاید مبالغه آمیز نباشد اگر این سر آغاز ورود رشوه (که تا آنزمان بر خلاف کردار نیک بود) در فرهنگ ایرانی بوده باشد.ایرانیان همیشه به نوروز، این منبع امید و مایه روشنی روان عشق ورزیده اند. در دورانی که بنی امیه این غاصبان غارتگر سرزمینهای دیگران، با بربریتی تام و تمام سعی در نابودی و تنزل فرهنگ دیگر اقوام و رسوم و آداب دیرین آنان داشتند، این ایرانیان بودند که ممنوعیت برگزاری نوروز را به هیچ گرفتند. ایرانیان نوروز را با پول خریدند