دارای 19 امتیاز و 1 نظر | بخش مذهب | azadikhahan.com |
واژه ” آخوند ” برگرفته شده از ” آقای روضه الشهدا خوان “ بوده که با گذشت زمان و برای راحتی تلفظ، ابتدا به ” روضه خوان ” و سرانجام به ” آخوند ” تبدیل شد و به قول خودشان تقلیب یافت . سابقه تاریخی پیدایش آخوند به زمانی بر می گردد که “مختار بن عبید ثقفی” به خونخواهی از کشته شدگان کربلا قیام کرد و برخی از سران آن جنگ را دستگیر و نابودشان کرد. قیام او علاوه بر اینکه کمی باعث شد تا آثار تبلیغات منفی یزید و هواخواهانش بر ضد خانواده علی خنثی شود ، بلکه سبب گردید افرادی هم که بر ضد حسین جنگ کرده و مستقیم خانواده او و یارانش را کشته بودند ، ابتدا بکوشند با توبه بر عمل کشتار خود سرپوش بگذارند که در آن زمان به این گروه بوجود آمده ” توابین “ گفتند. اما چون توبه ظاهری آنها ، برای بخشش کشتار نوه و اهل بیت پیامبر کافی نبود و به مرور با گذشت زمان و طبق اصل مرده پرستی ، مردم هم نسبت به این گروه توابین احساس کینه، نفرت و دشمنی بیشتری نشان دادند، زندگی برایشان بسیار سخت شد تا حدی که بیشترشان ناچار شدند زادگاه و خانه خود را ترک کرده و در بین النهرین و جنوب ایران و جزایر خلیج پارس پراکنده و سکونت یابند .
این گروه ، چون هنر و پیشه ای نداشتند و کارآمدترین آنها مزدوران جنگی بودند ، لذا برای گذران زندگی به کار حمالی ، کارگری ساده ، گدایی و … پرداختند که برخی از آنها هم با بهره برداری از ساده لوحی مردم به فالگیری ، دعانویسی و جادو اشتغال یافتند عده ای از این گروه رانده شده ، علاوه بر انجام رمالی و عانویسی ، به ابتکار تازه و جالبی دست زدند که قرنها بعد و به خصوص امروزه یکی از پر درآمدترین و در عین حال محترمانه ترین جایگاههای اجتماعی شد . ابتکار از این قرار بود چون آنها خودشان از عاملین و شاهد بر کشتار و قتل حسین و خانواده و یارانش بودند، از اینرو مردم را دور خود جمع کردند و به تشریح آن صحنه های دلخراش کشتار و اسارت گرفتن خانواده حسین پرداختند و استقبالها هم مدام بیشتر شد. و این گونه بود که کشندگان رانده شده حسین و یارانش ، در محل های سکونت یافته جدیدشان ، بعنوان ذاکرین حسین در آمدند و چون مردم به آنها پول ، غذا و مسکن مناسب می دادند و غافل از اینکه اینها خودشان همان قاتلانند که رانده شده اند ، بسیار بسیار احترامشان می کردند و به مرور گروهی از آنها را بر خود برتری دادند و آنها هم به تدریج بر قص
واژه ” آخوند ” برگرفته شده از ” آقای روضه الشهدا خوان “ بوده که با گذشت زمان و برای راحتی تلفظ، ابتدا به ” روضه خوان ” و سرانجام به ” آخوند ” تبدیل شد و به قول خودشان تقلیب یافت . سابقه تاریخی پیدایش آخوند به زمانی بر می گردد که “مختار بن عبید ثقفی” به خونخواهی از کشته شدگان کربلا قیام کرد و برخی از سران آن جنگ را دستگیر و نابودشان کرد. قیام او علاوه بر اینکه کمی باعث شد تا آثار تبلیغات منفی یزید و هواخواهانش بر ضد خانواده علی خنثی شود ، بلکه سبب گردید افرادی هم که بر ضد حسین جنگ کرده و مستقیم خانواده او و یارانش را کشته بودند ، ابتدا بکوشند با توبه بر عمل کشتار خود سرپوش بگذارند که در آن زمان به این گروه بوجود آمده ” توابین “ گفتند. اما چون توبه ظاهری آنها ، برای بخشش کشتار نوه و اهل بیت پیامبر کافی نبود و به مرور با گذشت زمان و طبق اصل مرده پرستی ، مردم هم نسبت به این گروه توابین احساس کینه، نفرت و دشمنی بیشتری نشان دادند، زندگی برایشان بسیار سخت شد تا حدی که بیشترشان ناچار شدند زادگاه و خانه خود را ترک کرده و در بین النهرین و جنوب ایران و جزایر خلیج پارس پراکنده و سکونت یابند .
این گروه ، چون هنر و پیشه ای نداشتند و کارآمدترین آنها مزدوران جنگی بودند ، لذا برای گذران زندگی به کار حمالی ، کارگری ساده ، گدایی و … پرداختند که برخی از آنها هم با بهره برداری از ساده لوحی مردم به فالگیری ، دعانویسی و جادو اشتغال یافتند عده ای از این گروه رانده شده ، علاوه بر انجام رمالی و عانویسی ، به ابتکار تازه و جالبی دست زدند که قرنها بعد و به خصوص امروزه یکی از پر درآمدترین و در عین حال محترمانه ترین جایگاههای اجتماعی شد . ابتکار از این قرار بود چون آنها خودشان از عاملین و شاهد بر کشتار و قتل حسین و خانواده و یارانش بودند، از اینرو مردم را دور خود جمع کردند و به تشریح آن صحنه های دلخراش کشتار و اسارت گرفتن خانواده حسین پرداختند و استقبالها هم مدام بیشتر شد. و این گونه بود که کشندگان رانده شده حسین و یارانش ، در محل های سکونت یافته جدیدشان ، بعنوان ذاکرین حسین در آمدند و چون مردم به آنها پول ، غذا و مسکن مناسب می دادند و غافل از اینکه اینها خودشان همان قاتلانند که رانده شده اند ، بسیار بسیار احترامشان می کردند و به مرور گروهی از آنها را بر خود برتری دادند و آنها هم به تدریج بر قص