دارای 10 امتیاز و 1 نظر | بخش سیاسی | nasser1848.blogspot.ca |
به دنبال انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری اسلامی، جناح "اصلاح طلب" رژیم که ماتم گرفته بود، جان تازه ای گرفته و لاشه "اصلاحات تدریجی و گام به گام رژیم اسلامی" را از تابوت بیرون کشیده و ذوق زده دور این لاشه خیالاتی و مجددا به ریاکاری و عوامفریبی مشغول شده اند. دلیل این ذوق زدگی هم "روزنه ای برای امکان ادامه اصلاحات" عنوان شده است.
اما مغلطه های این تیپی که گویا تلاش برای منع توده ها برای انقلاب و سرنگونی جمهوری اسلامی و جلو کشیدن تلاش برای اصلاح تدریجی و گاماس گاماس این رژیم در کاتاگوری بحث درباره انقلاب و رفرم رزا لوکزامبورگ و برنشتاین می گجند، فقط از کسانی بر می آید که در دامن حجاریان، رفسنجانی و جلائی پور و خامنه ای بزرگ شده اند. اینها باید بروند در صفحات تاریخ کسانی را پیدا کنند که در صدد اصلاح نازیسم هیتلر و فاشیسم موسولینی بودند. در صدد پیدا کردن کسانی باشند که می خواستند طالبان را اصلاح کنند. نه تنها بحث این تیپ افراد ربطی به ایجاد اصلاحاتی در وضعیت جامعه و تلاش برای نفس کشیدن مردم زیر سرنیزه های پاسدارن ندارد، بلکه در برابر این ولگاریسم و ابتذال باید از رفرمیسم برنشتاین و لیبرالیسم کلاسیک هم دفاع کرد. بحث برنشتاین و یا هیچ آدم شریفی در طول تاریخ این نبوده که برویم دولت قیصر و یا تزار و یا هیتلر و جمهوری اسلامی و صدام و طالبان را اصلاح کنیم. در سرنگونی اینگونه رژیم‌ها همه متفق القول بوده‌اند. رشید اسماعیلی باید خودش را در بهترین حالت با کشیش گاپون مقایسه کند که کارگران را دست بسته به دادخواهی و ایجاد اصلاحاتی در وضعیتشان به جلوی کاخ زمستانی تزار برد و بیش از یک هزار نفر از آنها را در یک چشم به هم زدن به کشتن داد. حتی یک چنین مقایسه ای هم از سر اصلاحات چیانی که دستشان به خون مردم در این جامعه آغشته است، زیادی است. این اصلاحات چیان جملگی دوره ای در خدمت خامنه ای بوده و برایش آدم کشته اند.
به دنبال انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری اسلامی، جناح "اصلاح طلب" رژیم که ماتم گرفته بود، جان تازه ای گرفته و لاشه "اصلاحات تدریجی و گام به گام رژیم اسلامی" را از تابوت بیرون کشیده و ذوق زده دور این لاشه خیالاتی و مجددا به ریاکاری و عوامفریبی مشغول شده اند. دلیل این ذوق زدگی هم "روزنه ای برای امکان ادامه اصلاحات" عنوان شده است.
اما مغلطه های این تیپی که گویا تلاش برای منع توده ها برای انقلاب و سرنگونی جمهوری اسلامی و جلو کشیدن تلاش برای اصلاح تدریجی و گاماس گاماس این رژیم در کاتاگوری بحث درباره انقلاب و رفرم رزا لوکزامبورگ و برنشتاین می گجند، فقط از کسانی بر می آید که در دامن حجاریان، رفسنجانی و جلائی پور و خامنه ای بزرگ شده اند. اینها باید بروند در صفحات تاریخ کسانی را پیدا کنند که در صدد اصلاح نازیسم هیتلر و فاشیسم موسولینی بودند. در صدد پیدا کردن کسانی باشند که می خواستند طالبان را اصلاح کنند. نه تنها بحث این تیپ افراد ربطی به ایجاد اصلاحاتی در وضعیت جامعه و تلاش برای نفس کشیدن مردم زیر سرنیزه های پاسدارن ندارد، بلکه در برابر این ولگاریسم و ابتذال باید از رفرمیسم برنشتاین و لیبرالیسم کلاسیک هم دفاع کرد. بحث برنشتاین و یا هیچ آدم شریفی در طول تاریخ این نبوده که برویم دولت قیصر و یا تزار و یا هیتلر و جمهوری اسلامی و صدام و طالبان را اصلاح کنیم. در سرنگونی اینگونه رژیم‌ها همه متفق القول بوده‌اند. رشید اسماعیلی باید خودش را در بهترین حالت با کشیش گاپون مقایسه کند که کارگران را دست بسته به دادخواهی و ایجاد اصلاحاتی در وضعیتشان به جلوی کاخ زمستانی تزار برد و بیش از یک هزار نفر از آنها را در یک چشم به هم زدن به کشتن داد. حتی یک چنین مقایسه ای هم از سر اصلاحات چیانی که دستشان به خون مردم در این جامعه آغشته است، زیادی است. این اصلاحات چیان جملگی دوره ای در خدمت خامنه ای بوده و برایش آدم کشته اند.