دارای 15 امتیاز و 0 نظر | بخش اجتماعی | rahsanews.com |
رهسا نیوز- رضا.ط.جلودارزاده: نسل ما عقب ننشست. با جبر طبیعت و به اقتضای تجربه _چه تلخ و چه یا شیرین _ اندکی مغموم شد.! نسلی که با نگاره هایی شطرنجی از پیروزی انقلاب وارد کوچه اجتماع شد اما با موشک و توپ و راکت و خمپاره به پناهگاه خیابان ها پناه برد. نسلی که با زنده باد مخالف من، بر تن سیدی از کتابخانه ملی ردای ریاست جمهوری پوشاند و با سماجت و پیگیری، پارلمان ششم را پایه گذاری کرد. حوادث خونبار کوی دانشگاه و ضرب و شتم دانشجویان هم نسل من، در تیرماه سال ۱۳۷۸ هرگز از یادمان های تاریخ این خاک قهوه ایی محو نخواهد شد. این اتفاق البته زمانی بود که هنوز نسل بعد از ما یعنی دهه شصتی ها پشت جصار کنکور نظاره گر پیکار بودند و شاید هم آماده پشتیبانی.
دهه شصتی ها وارد شدند. دهه پرو پیمان. دهه موالید انبوه. دهه دختران و پسران برخاسته از نازگونه های انقلاب و رازگونه های جنگ و صلح. آنان آمدند تا با حضور خود در خرداد ۱۳۸۰کارت شارژ نسل پیش از خود را به نام سید مظلوم تمدید کنند. اگرچه آنان نیز با ردایی خونین از خوابگاه های نمور دانشجویی به بیرون پرتاپ شدند. آن چه که در بهار سال ۸۲ در طرشت به گونه دیگری و با شقاوت تمام انجام گرفت.
حالا ایستاده ایم در مدخل ورودی ماه خرداد ۱۳۸۴٫ خاتمی تمام می شود. اما مرد نقاش حاضر نیست ترک عزلت کند. معین برکشید. شیخ شجاع هم همراه اوست اما رقیب. هاشمی هم پا به میدان گذاشت. دو نسل جوان، یکی باتجربه تر و دیگری اما تازه نفس تر در میان آتش تشتت و اختلاف بزرگ ترها و با تجربه ترهای قوم اصلاح، به تلاشی و اضمجلال سلام می دهد. در نخستین گام می شکند. نسل دهه پنجاه گوشه انزوا را بر می گزیند و نسل دهه شصت با سرخوردگی به سکوت پناه می آورد. اگرچه آتش تهیه های ناجوانمردانه اصحاب و در حقیت لجستیک رسانه یی صاحبان قدرت و ابزار های فراقانونی اش با جعل قانون، همه جانبه به کار افتاده بود اما با این همه اگر بزرگان قوم اصلاح، اندکی صحه صدر از خود نشان می دادند و همه داشته های خود را بر سر یک سفره می نهادند این چنین کمر اصلاح و اصلاح طلبی خموده و اوریب نمی شد.
اینگونه شد تا فراکسیون دروغ و چپاوول و ریا، تمامی سکوها و مصادر قدرت را در دست گرفت تا چادر حزن و غمگساری و افسردگی و مردگی بر سر نسلی نوین، جسور و خوشفکر که آمده بود بیرق تغییر را برافراشته نگه دارد، گوشه نشین شود.
خرد
رهسا نیوز- رضا.ط.جلودارزاده: نسل ما عقب ننشست. با جبر طبیعت و به اقتضای تجربه _چه تلخ و چه یا شیرین _ اندکی مغموم شد.! نسلی که با نگاره هایی شطرنجی از پیروزی انقلاب وارد کوچه اجتماع شد اما با موشک و توپ و راکت و خمپاره به پناهگاه خیابان ها پناه برد. نسلی که با زنده باد مخالف من، بر تن سیدی از کتابخانه ملی ردای ریاست جمهوری پوشاند و با سماجت و پیگیری، پارلمان ششم را پایه گذاری کرد. حوادث خونبار کوی دانشگاه و ضرب و شتم دانشجویان هم نسل من، در تیرماه سال ۱۳۷۸ هرگز از یادمان های تاریخ این خاک قهوه ایی محو نخواهد شد. این اتفاق البته زمانی بود که هنوز نسل بعد از ما یعنی دهه شصتی ها پشت جصار کنکور نظاره گر پیکار بودند و شاید هم آماده پشتیبانی.
دهه شصتی ها وارد شدند. دهه پرو پیمان. دهه موالید انبوه. دهه دختران و پسران برخاسته از نازگونه های انقلاب و رازگونه های جنگ و صلح. آنان آمدند تا با حضور خود در خرداد ۱۳۸۰کارت شارژ نسل پیش از خود را به نام سید مظلوم تمدید کنند. اگرچه آنان نیز با ردایی خونین از خوابگاه های نمور دانشجویی به بیرون پرتاپ شدند. آن چه که در بهار سال ۸۲ در طرشت به گونه دیگری و با شقاوت تمام انجام گرفت.
حالا ایستاده ایم در مدخل ورودی ماه خرداد ۱۳۸۴٫ خاتمی تمام می شود. اما مرد نقاش حاضر نیست ترک عزلت کند. معین برکشید. شیخ شجاع هم همراه اوست اما رقیب. هاشمی هم پا به میدان گذاشت. دو نسل جوان، یکی باتجربه تر و دیگری اما تازه نفس تر در میان آتش تشتت و اختلاف بزرگ ترها و با تجربه ترهای قوم اصلاح، به تلاشی و اضمجلال سلام می دهد. در نخستین گام می شکند. نسل دهه پنجاه گوشه انزوا را بر می گزیند و نسل دهه شصت با سرخوردگی به سکوت پناه می آورد. اگرچه آتش تهیه های ناجوانمردانه اصحاب و در حقیت لجستیک رسانه یی صاحبان قدرت و ابزار های فراقانونی اش با جعل قانون، همه جانبه به کار افتاده بود اما با این همه اگر بزرگان قوم اصلاح، اندکی صحه صدر از خود نشان می دادند و همه داشته های خود را بر سر یک سفره می نهادند این چنین کمر اصلاح و اصلاح طلبی خموده و اوریب نمی شد.
اینگونه شد تا فراکسیون دروغ و چپاوول و ریا، تمامی سکوها و مصادر قدرت را در دست گرفت تا چادر حزن و غمگساری و افسردگی و مردگی بر سر نسلی نوین، جسور و خوشفکر که آمده بود بیرق تغییر را برافراشته نگه دارد، گوشه نشین شود.
خرد