به فردوسی ، رسان از ما ، درودی

دارای 22 امتیاز و 1 نظر | بخش هنر و ادبیات | tafakkor.wordpress.com |
به فردوسی ، رسان از ما ، درودی
..
به فردوسی آن ، پور ِ ایران درود
که شاهنامه ، قرآن ِ فارسی سرود
به فردوسی آن ، شاعر ِ پُر توان
که برتر نبوده ز ِ او ، هیچ زمان
که شاهنامه ، دژ کرد ، به پارسی زبان
ز ِ بیگانه گفتار ، کم آورَد نشان
به مردی که سی سال ، بسی رنج داشت
نگارش ز ِ گفتار ِ اعرابیان دور داشت
به او که خداوند ِ جان و خِرد را ستود
و برتر به عالم ، خِرد ، دیده بود
جهان آفرین است خدایش ، وَ یزدان ِ پاک
و گردون سپهر است در اندیشه پاک
بگفت آنک ، خِرد را ، به دارد به پیش
ندارد دل از کرده یه خویش ریش
به پروَرده رُستم ، که پور است به زال
و سیمرغ ، زال پروَرد و ، خود بی زوال
ز ِ دادار ، از کردگار ِ جهان نام بُرد
ستاره نگه ، خواست ِ یزدان شمرد
ز ِ کیهان و گردون ، بسی برده رنج
و آرام خواهد او ، از سرای ِ سه پنج
درودش ز ِ مردم به پارسی زبان
نگاهداشته ، فردوسی اش ، در جهان
به گفتا یکی مرد ِ جنگی به از صد هزار
به پاس ِ زبان ، خود برآمد به چند صد هزار
گذشت از هزار ، نام ِ او زنده است
نگاهش به ما ، تا که ، اندر پی است
تو ای پارس گوی ، در سراسر زمین
درود بر تو بادآ ، هزار آفرین
..
سوز